po tym dialogu zburzyłam naszą kontrolę,

zanurzyłam się do wewnątrz, żeby otworzyć historię,

zrozumiałą i niezrozumiałą.

jak ostatni reżyser teatru głowy.

jak opadły kwiaty w twoim labiryncie 

nie było żadnej drogi, ani furtki.

powiedz, czy drzwi zawsze były zamurowane?

płaczę słowami. 

nie wiem, jak 

trafić do
ciebie mamo.