Czuję, że mam luki
wielkie, nie mieszczą się w szafie,
syczą w podłodze, wzburzone złością.
Zwodziłam je jak saper
celnie, bezkompromisowo,
ale one wciąż szeptały.
Coś wróci.
Nie zapomnisz.

Dziura jątrzy echo perfekcji,
wyziera głosem podobnym do mojego 
jakbym warczała nieustannie.

Pora odrobić lekcje, dziecinko.